Wat als je veel of altijd pijn hebt?

Er zijn natuurlijk mensen die heel andere of veel en langdurige pijn hebben. Daar hoort vaak ook een duidelijke diagnose bij waardoor je weet dat het niet over gaat of kan verbeteren. Toch wil ik je uitdagen een aantal van mijn strategieën een poos te doen en er mee te experimenteren. Ook in pijn zitten nl. nuances of kun je nuances aanbrengen. Zodra je met behulp van je brein een verschil kunt voelen weet je dat dat vaker kan en langduriger.

Is er een positie waarin je pijnvrij bent?

Het eerste waartoe ik mensen uitnodig die bij mij komen is het vinden van de meest pijnvrije positie. Als die er niet is gaan we samen zoeken naar welke het is. Er zijn zoveel mogelijkheden met ondersteuning van kussens, een bal, een teddybeer, een stoel. En die dan ook gebruiken als rustpunt tussen acties. Meteen weer terug naar de meest pijnvrije houding. Dat klinkt vrij logisch, maar in mijn ervaring is dat niet voor veel mensen zo vanzelfsprekend. Vaak wordt pijn weggedrukt of verbeten. Soms heel letterlijk met extra spanning op de kaken.

Het verhaal loslaten

Door steeds het verhaal hoe het is ontstaan te vertellen, houd je jezelf in het verleden. Belangrijk is de stap om in het nu te zijn. Dus geen verhalen meer over hoe, wat en wanneer aan anderen vertellen en je heel erg richten op het nu. Ook de diagnose herhalend vertellen is jezelf in iets vastzetten. Alle beelden die erbij horen, het hele plaatje wat een diagnose is, beïnvloedt jou. Maar ieder mens is anders. Dus dit loslaten of meer naar de achtergrond zetten is een van de eerste stappen om ruimte te creëren voor verandering.

Jezelf zo veel mogelijk ontspannen

Ondanks de pijn ontspan je je zoveel mogelijk actief. Dus alles waar je invloed op kunt hebben laat je los, ontspan je. Als je niet weet hoe kijk je of je dat kunt leren via internet, via iemands hulp vragen of via oefeningen die kent. Of gewoon via je gedachten: laat je schouders maar los of je tong en kaken. Dus je wilt actief bezig zijn met in het hier en nu te ontspannen. Dit is een proces en kun je dus meerdere momenten op de dag aandacht geven. Dat maakt ook dat je er steeds beter in wordt.

Je brein ziet pijn als gevaar

In oertijden was pijn misschien een giftige doorn waar je in trapte of iets anders van buitenaf. We hebben een terugtrekreflex, die maakt dat je aanspant bij pijn. Heel functioneel als je je aan iets brandt, maar niet functioneel als de pijn binnenin je lichaam zit. Maar je brein regeert alsof de pijn van buitenaf komt en gaat reageren met spierspanning. Eigenlijk dus reflectoir, dus automatisch. Gelukkig kun je deze reflex beheersen vanuit je hersenschors, het breingedeelte waar je plannen maakt en vanwaar je acties uitvoert. Hier kun je keuzes maken en dus ook de keuze om los te laten.

Wat heb ik nu nodig?

Je brengt jezelf naar je hersenschors door vragen te stellen. De vraag: ‘Wat heb ik nu nodig?’ is dus een hulpmiddel om je brein daar te activeren. Tegelijk is die vraag de beste strategie om verder te kunnen. Is het rust of activiteit en wat dan, is het warmte of koelte, is het stilte of juist een mooie muziek of is het een luisterboek of een meditatie, is het een vertrouwde en rustgevende hand ergens, zo ja, waar dan precies, is het je hoofd leeg schrijven van alle gedachten die daar zitten? Of is het met iemand praten over hoe je je voelt van binnen, delen wat er allemaal in je om gaat. Zie ook mijn blog hierover: ‘Het gaat nooit over!’

Je aandacht richten

Je pijn en ongemak vraagt alle aandacht. Kijk of je je aandacht bewust naar een ander deel van je lichaam kunt brengen, waar geen ongemak is. Dus hier is het ook kijken of je iets anders naar de voorgrond kunt halen, zodat mogelijk de pijn wat meer achtergrond wordt. Heel helpend is juist je andere ledemaat als je pijn in 1 been of arm zit. Dus je brengt je volle aandacht naar bijvoorbeeld het been dat niet pijn doet en voel zoveel mogelijk detail. Dat been raakt nl. sowieso uit je aandacht omdat je pijngebied zoveel aandacht vraagt. Hoe voelt het hier, hoe gemakkelijk voel ik het hier, hoe aangenaam is dit been? Hoe warm, hoe gevuld, hoe levendig, hoeveel energie stroomt hier.

Toen ik zelf zo volledig in beslag was genomen door allerlei pijnklachten en o.a. een slepend en pijnlijk rechterbeen had, waardoor ik nog geen 10 minuten gewoon kon lopen, zei ik altijd: ‘Mijn rechterbeen voel ik, mijn linkerbeen niet.’ Ik bedoelde natuurlijk dat mijn rechterbeen pijn deed en mijn linker niet. In de Feldenkrais Training merkte ik na een week dat ik dat heel letterlijk moest nemen. Mijn linkerbeen voelde ik niet, helemaal niet. Geen pijn, maar ook geen andere gevoelens. Mijn linkerbeen meer in mijn bewustzijn brengen en dus mijn brein daar activeren, maakte een betere balans tussen links en rechts en mijn rechterbeen begon geleidelijk minder te klagen en aandacht te vragen.

Verwacht geen snelle oplossing

Als je niet in je lijden verzinkt, maar je brein meer aanstuurt en de controle neemt en je niet door de klachten laat sturen, kan iedereen een verschil maken. Misschien niet dat het 100% beter wordt, maar wel iedere dag beter en beter als je consequent je brein blijft aansturen. Dus niet accepteren dat jouw pijn en/of ongemak al je aandacht opeist. Dit vraagt voortdurend je attentie en energie.

  • De geruststelling naar je brein bijvoorbeeld: ‘Luister, dit is geen gevaar, dit komt niet van buitenaf, dit zit in mij en help me alsjeblieft ontspannen in plaats van meer spanning maken. Ik ben hier nu volledig veilig.’
  • Het jezelf voortdurend aansporen tot ontspannen ook al is het 5 minuten later weer aangespannen.
  • Luister naar je lichaam wat het nodig heeft. Wat is het dat in het hier en nu maakt dat ik me beter voel. En probeer ook iets uit wat je tot nog toe niet hebt gebruikt! Varieer met je strategieën in plaats van steeds dezelfde omdat dat op een bepaalde dag zo goed hielp. Elke dag is een nieuwe en in het hier en nu van deze dag kan het antwoord heel iets anders zijn dan gisteren.

Ik wens je veel geduld met en zachtheid naar jezelf toe en succes met het vinden en toepassen van jouw strategieën. En als je ze wilt delen wat voor jou het meeste verschil maakt dan nodig ik je uit dat hieronder te doen. Daar help je misschien iemand anders enorm mee.

, , , , ,

6 Responses to Wat als je veel of altijd pijn hebt?

  1. Maaike 20-02-2020 at 16:11 #

    Dank je wel Tjitske, voor je wijsheid en mooie lessen. Ze helpen mij enorm, ook nu!!!

    • Tjitske de Boer 24-02-2020 at 14:22 #

      Hallo Maaike,
      Dat hoopte ik al. Bedankt voor je compliment.
      Ik heb het plan om al mijn adviezen op papier te zetten. Hoe meer mensen reageren hoe stimulerender voor mij om daar mee door te gaan.
      Tot zo in de les!
      Hartelijke groet,
      Tjitske

  2. Jelly 24-02-2020 at 10:42 #

    Dank je wel.
    Heb ik wel wat aan.
    Groet

    • Tjitske de Boer 24-02-2020 at 14:19 #

      Hallo Jelly,
      Fijn dat je reageert! Bij het schrijven denk ik ook steeds aan jou!
      Het schrijven van een bericht via het blog komt eerst bij mij in mijn mailbox. Ik kan dan toestemming geven voor plaatsing of weggooien omdat het spam of rotzooi is.
      Zo heb ik jouw 2 berichten bij elkaar gevoegd. Je kunt dus altijd reageren en het duurt dus even voor ik het plaats.
      Binnenkort nog eens een keertje bellen?
      Hartelijke groet,
      Tjitske

  3. Saskia 25-02-2020 at 12:48 #

    Mooi artikel, goed om te lezen hoe je gedachten en aandacht de pijn beïnvloeden.
    Ik weet dat wel, maar vergeet dat toch steeds weer op het moment dat de pijn weer de kop opsteekt. Goed om dan de negatieve gedachtenstroom te herkennen en te oefenen met jouw strategieën.

    • Tjitske de Boer 25-02-2020 at 14:53 #

      Hallo Saskia,
      Bedankt voor je compliment en je reactie.
      Ja, je denkpatronen zijn snel en vasthoudend. Dat vraagt echt leertijd. Op een gegeven moment merk je dat je het automatisch gaat doen en dan doe je het ook vanzelf weer als er weer iets is met pijn wat je aandacht vraagt. Ik hoor vaak van mensen dat ze jaren later nog steeds de strategieën toepassen, soms ongemerkt, soms denken ze dan ook eerst even aan me en roepen via dat anker de dingen die ze van me geleerd hebben weer op.
      Hartelijke groet,
      Tjitske

Geef een reactie